Love, peace, „Lord of the Rings”!, czyli kilka całkowicie subiektywnych słów na 1000 wyświetleń „Zakurzonych Stronic”.

Jestem wredną recenzentką. Bardzo wredną, że się pochwalę. Pożeram książki tonami, by później, z niejaką rozkoszą mieszać je z błotem, jak subiektywnie tak i obiektywnie. Moje recenzje niekiedy mają kilka, nawet kilkadziesiąt stron, kiedy rozbieram powieść czy coś innego na czynniki pierwsze, wytykając wszystkie możliwe błędy. Teraz jednak – z niezwykłej okazji 1000 wyświetleń tego skromnego bloga (płaczę z radości... nie, żartuję) zamieszczam coś wyjątkowego, co powtórzy się tylko przy recenzji innych dzieł tego pisarza. Nie tylko krótką recenzję (właściwie to nie jest recenzja) czołowego dzieła tego pisarza, ale hymn ku jego, tego pisarza, chwale.

Może zacznę od tego, że ludzie mówią, że, ponieważ jestem fanką Tolkiena, nie zauważam zalet innych powieści. Może jest tak z innymi tolkienomaniakami, ale ze mną nie – jestem szczera. Już dawno, żeby żyło się lżej, postanowiłam nie okłamywać się i moje recenzje, może nie są prawdą, ale są szczere. I przy tej książce wypisałabym jej wady, ale, moim zdaniem, ich nie ma. Czytałam z perspektywy obiektywnej – nie ma błędów, przynajmniej dla mnie. Bohaterowie mają głębię, czar, fabuła jest wciągająca i zmuszająca do czytania jednym tchem, język piękny. Czytałam drugi raz – odnalazłam brakujący kawałek siebie – swój świat. Opowieść, która zawsze była twoją, nawet jak się jej nie znało. Czytałam trzeci raz – to jest to, moja historia (i nie tylko ta, bo jeszcze pisarz napisał więcej książek). Takie rzeczy się czuje. Po prostu.

Chyba więcej nie trzeba pisać, bo opisywać – jak wiadomo – nie ma czego, a gdybym miała wymieniać, co w tutaj jest takiego wspaniałego, w końcu nie miałabym, jakim przymiotnikiem zastąpić słowa „wspaniały”, a, jak wiecie, nie lubię się powtarzać. Już nie mówiąc o powtarzaniu tych samych słów. Książka jest wspaniała, w mojej hierarchii stoi niżej tylko od księgi mojej religii, wiadomo. Pociesza mnie, kiedy jestem smutna i wciąż nieodmiennie przenosi do mojego, własnego świata, z którego jakoś nie chcę wychodzić (Freud, staruszku, ja wiem, że gdybyś przeczytał moje pachnące patosem i egzaltacją wywody, od razu grzebałbyś w moim dzieciństwie oraz posądzał o eskapizm). Może się dziwcie, ale, jak zapewne każdy normalny człowiek wie, że na prawdziwą miłość nie ma leku i nigdy, na szczęście, nie będzie.

Tytuł: „Władca Pierścieni”

Autor: J.R.R Tolkien

Moja ocena: 10/10 (10000000.../10)

autor grafiki : Kylie Raven 

Co do 1000 wyświetleń, bardzo dziękuję i proszę o więcej (co za egoistka ze mnie), takie 2000 i więcej, wiem, że dacie radę. Dziękuję za wszystkie pochwały, uwagi i sugestie, dzięki którym Zakurzone Stronice wciąż trwają i pozwalają Wam odkrywać ciekawe książki (i te mniej), które można schrupać. Może to banał, ale gdyby nie Wy, pisałabym tylko dla siebie i publikowała też. No i … kocham was, wy internetowe mordy moje (w doskonale platonicznym tego słowa znaczeniu, jakby kto miał jakieś wątpliwości)!