Trzeba
powiedzieć, że ze strachem spoglądam w przyszłość – książkowy
wrzesień zapowiada się tak wspaniale i ciekawie, że nie wiem...
Czy zna ktoś jakieś dobre zaklęcie na naginanie czasoprzestrzeni
tak, żeby ta te wszystkie wspaniałe nowości starczyło czasu (o
planowanych innych lekturach nie śmiem nawet wspominać)? Cóż –
tytuł cyklu jak najbardziej na miejscu, bo pewnie większość z
pozycji, jakie zaprezentuję, pozostanie w strefie moich
czytelniczych marzeń. Za to jednak nie zabijają, tak więc
zapraszam do przeglądnięcia zapowiedzi książkowych, które
przyciągnęły moje oko.
~~
~ Wydawnictwo MG ~
1. Charlotte
Brontë, Dorota Combrzyńska-Nogala Chcę
wszystko (23.09)
W
1840 roku Charlotte Brontë rozpoczęła pisanie pełnej namiętności
opowieść o panu Ashworth, niezwykle krewkim dżentelmenie,
potrafiącym w ciągu kilku lat stracić i odzyskać fortunę. Po
śmierci ukochanej żony pozostaje mu córka wychowywana na pensji. W
momencie, kiedy dziewczyna wraca do domu opowieść Brontë urywa się
i… po latach Dorota Combrzyńska-Nogala tworzy jej dalszą część.
Chcę wszystko zaczyna się oryginalnym tekstem, potem współczesna
autorka snuje swoją wersję losów młodych bohaterek, splatając je
ze sobą w dynamicznej, osadzonej w wiktoriańskiej dekoracji akcji.
Powstała znakomita powieść o przyjaźni, miłości, toksycznych
więzach rodzinnych i silnych, walczących o szczęście i
niezależność kobietach.
2.
Mariola Pryzwan Lilka.
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska (23.09)
Była
i jest zjawiskiem poetyckim. Najpopularniejszą polską poetką
wszech czasów. Nazywana poetką miłości, polską Safoną lub
Safo słowiańską. W jej twórczości miłość ma wiele twarzy.
Jaka
była ta poetka, dramatopisarka i malarka pochodząca ze słynnego
rodu Kossaków? Jaką zachowali ją w pamięci najbliżsi, znajomi i
przyjaciele? Jak zmieniła ją wojna i przymusowa emigracja? Kogo
kochała, z kim się przyjaźniła? Odpowiedzi na te pytania znajdą
Państwo w tomie wspomnień i listów Lilka zebranych i opracowanych
przez Mariolę Pryzwan od lat zafascynowaną biografią i twórczością
Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej.
Lilka –
barwna opowieść o tej niebanalnej i utalentowanej kobiecie ukazuje
się w 70. rocznicę jej śmierci.
3.
Autor nieznany Dzieje Tristana i Izoldy (23.09)
Legenda
Tristana i Izoldy jest najpiękniejszym, najgłębszym poematem
miłości, jaki ludzkość kiedykolwiek stworzyła. Zawiera w
najpełniejszym, najszlachetniejszym wyrazie to, co stanowi
dominującą linię późniejszej literatury francuskiej. Wiecznie na
nowo przeżywany problem miłości, wiekuista, tryumfalna apoteoza
jej samej, wraz z całym bezmiarem jej nędz, kłamstw, jej
wzniosłości i upodlenia, czci i bezhonoru, z całym pijaństwem
szczęścia i tragizmem niedoli. Można powiedzieć, iż dusza nowo
tworzącej się rasy w samym zaraniu młodości napiła się
czarodziejskiego trunku z pucharu Tristana i Izoldy i że ów napój
miłosny, mocny jak życie i mocniejszy nad śmierć, na wieki już
krąży w jej żyłach.
~ Wydawnictwo ZNAK ~
1.
Marek Krajewski Arena
Szczurów (14.09)
Rok
1948. Nadmorskie Darłowo. Gwałciciel, który gryzie
ofiary.
Popielski, były lwowski komisarz, po ucieczce z Wrocławia ukrywa się w mieście rządzonym przez czerwonoarmistów i agentów UB. Nikt tu nie zna jego przeszłości. Nikt nie podejrzewa, co tak naprawdę ma na sumieniu. Kiedy zaczynają ginąć kobiety, ktoś musi znaleźć gwałciciela i mordercę. Popielski, który prowadzi tajne śledztwo, wie, czym jest piekło – labirynt bez wyjścia i bezmiar cierpienia.
Nie wie jednak, że będzie ono jego domem.
Arena szczurów to najmroczniejszy i najbardziej sensacyjny z kryminałów Marka Krajewskiego
Popielski, były lwowski komisarz, po ucieczce z Wrocławia ukrywa się w mieście rządzonym przez czerwonoarmistów i agentów UB. Nikt tu nie zna jego przeszłości. Nikt nie podejrzewa, co tak naprawdę ma na sumieniu. Kiedy zaczynają ginąć kobiety, ktoś musi znaleźć gwałciciela i mordercę. Popielski, który prowadzi tajne śledztwo, wie, czym jest piekło – labirynt bez wyjścia i bezmiar cierpienia.
Nie wie jednak, że będzie ono jego domem.
Arena szczurów to najmroczniejszy i najbardziej sensacyjny z kryminałów Marka Krajewskiego
2.
Mirosław Krzyszkowski, Bogdan Waszyl Pilecki.
Śladami mojego taty (14.09)
OJCIEC
Witold jak nikt rozumiał słowo ojczyzna. Walczył z bolszewikami w 1920 roku. Bronił Polski we wrześniu 1939. Był jednym z pierwszych organizatorów konspiracji. Na ochotnika poszedł do Auschwitz, by zaświadczyć o ludobójstwie. Po ucieczce służył w AK i walczył w Powstaniu Warszawskim. Gdy upadło, trafił do Sił Zbrojnych na Zachodzie. Ale wrócił do kraju. By nie dopuścić do wyniszczenia narodu. Tu dopadli go agenci UB.
Polska Ludowa odpłaciła mu hańbiącym procesem, torturami i strzałem w tył głowy.
SYN
Andrzejowi
odebrano tatę. Wzrastał z piętnem syna zdrajcy. Przez 67 lat nie
mógł nawet pomodlić się nad grobem ojca. W PRL-u nie było dla
niego miejsca. Trudno było o pracę, a o przeszłości nie wolno
było mówić.
ŚLADEM TATY
Syn
rotmistrza Pileckiego ma dziś 83 lata. Nie musi już i nie chce
milczeć. Rusza śladami ojca. Trafia do miejsc, które pamiętają
Witolda. I daje świadectwo o życiu jednego z największych polskich
patriotów. Wszyscy powinniśmy towarzyszyć mu w tej podróży.
3.
Dario Fo Córka
papieża (28.09)
Włoski
noblista spieszy na ratunek „diabelnej” córce papieża
Lukrecja była dzieckiem kardynała Rodrigo de Borgii, późniejszego papieża Aleksandra VI, i jednej z jego luksusowych kurtyzan. Otrzymała staranne wykształcenie, miała być dobrze wychowaną panienką.
Miała 12 lat, gdy po raz pierwszy posłużyła ojcu do osiągnięcia politycznych celów. Wydał ją za mąż i był świadkiem nocy poślubnej. Z pierwszym mężem sam ją rozwiódł, drugiego zamordował, na trzeciego wybrał kobieciarza i syfilityka.
Mimo przeciętnej urody stała się symbolem rozbuchanych żądz erotycznych i rozwiązłego stylu życia. Oskarżana o kazirodcze stosunki z ojcem i bratem nazywana była „największą kurtyzaną Rzymu”.
Lukrecja od zawsze fascynowała artystów, to im zawdzięcza wizerunek kobiety demonicznej. Taką znamy ją z głośnego serialu Rodzina Borgiów, który Dario Fo zaatakował jako „skupiony wyłącznie na seksie i graniczący z pornografią”.
Maestro staje w obronie Lukrecji. Swą książkę oparł na źródłach, m.in. na autentycznych listach córki papieża. Odnalazł w nich raczej kobietę łagodną, uwikłaną w okrutną grę ojca i odważną niż femme fatale. To jej – po raz pierwszy w dziejach − oddaje głos w swojej mistrzowskiej powieści.
Lukrecja była dzieckiem kardynała Rodrigo de Borgii, późniejszego papieża Aleksandra VI, i jednej z jego luksusowych kurtyzan. Otrzymała staranne wykształcenie, miała być dobrze wychowaną panienką.
Miała 12 lat, gdy po raz pierwszy posłużyła ojcu do osiągnięcia politycznych celów. Wydał ją za mąż i był świadkiem nocy poślubnej. Z pierwszym mężem sam ją rozwiódł, drugiego zamordował, na trzeciego wybrał kobieciarza i syfilityka.
Mimo przeciętnej urody stała się symbolem rozbuchanych żądz erotycznych i rozwiązłego stylu życia. Oskarżana o kazirodcze stosunki z ojcem i bratem nazywana była „największą kurtyzaną Rzymu”.
Lukrecja od zawsze fascynowała artystów, to im zawdzięcza wizerunek kobiety demonicznej. Taką znamy ją z głośnego serialu Rodzina Borgiów, który Dario Fo zaatakował jako „skupiony wyłącznie na seksie i graniczący z pornografią”.
Maestro staje w obronie Lukrecji. Swą książkę oparł na źródłach, m.in. na autentycznych listach córki papieża. Odnalazł w nich raczej kobietę łagodną, uwikłaną w okrutną grę ojca i odważną niż femme fatale. To jej – po raz pierwszy w dziejach − oddaje głos w swojej mistrzowskiej powieści.
„Skupiłem
się jedynie na poszukiwaniu prawdy”
Dario
Fo
4.
Serhii Plokhy Ostatnie Imperium. Historia upadku Związku
Radzieckiego (14.09)
Czy
Stanom Zjednoczonym naprawdę zależało na upadku ZSRS?
Na ile dzisiejsza sytuacja na Ukrainie ma związek z wydarzeniami z 1991 roku?
Boże Narodzenie 1991 roku. Miliony widzów na całym świecie oglądają opuszczaną nad Kremlem czerwoną flagę z sierpem i młotem. Michaił Gorbaczow ustępuje ze stanowiska prezydenta ZSRS. Imperium upada. Takiego gwiazdkowego prezentu nikt się nie spodziewał.
Kilka godzin później prezydent George H.W. Bush wygłasza historyczne przemówienie o końcu zimnej wojny. Trzykrotnie podkreśla zwycięstwo Stanów Zjednoczonych w walce z komunizmem. Ale to amerykański punkt widzenia.
Serhii Plokhy – uznany ukraiński historyk i wykładowca Uniwersytetu Harvarda – zdradza kulisy politycznej gry o sowieckie imperium. Gry, w której intrygi i walka o władzę na najwyższych szczeblach przeplatają się z konfliktami etnicznymi i pragnieniem wolności. Pierwsze skrzypce grają jednak nie Stany Zjednoczone, lecz Rosja i Ukraina.
Plokhy pierwszy dotarł do niepublikowanych dokumentów i świadków, dzięki którym mógł prześledzić utajnione dotąd zakulisowe decyzje. Opisuje pięć ostatnich miesięcy istnienia sowieckiego kolosa i obala wiele mitów. To klucz do zrozumienia współczesnego konfliktu między Rosją i Ukrainą.
Na ile dzisiejsza sytuacja na Ukrainie ma związek z wydarzeniami z 1991 roku?
Boże Narodzenie 1991 roku. Miliony widzów na całym świecie oglądają opuszczaną nad Kremlem czerwoną flagę z sierpem i młotem. Michaił Gorbaczow ustępuje ze stanowiska prezydenta ZSRS. Imperium upada. Takiego gwiazdkowego prezentu nikt się nie spodziewał.
Kilka godzin później prezydent George H.W. Bush wygłasza historyczne przemówienie o końcu zimnej wojny. Trzykrotnie podkreśla zwycięstwo Stanów Zjednoczonych w walce z komunizmem. Ale to amerykański punkt widzenia.
Serhii Plokhy – uznany ukraiński historyk i wykładowca Uniwersytetu Harvarda – zdradza kulisy politycznej gry o sowieckie imperium. Gry, w której intrygi i walka o władzę na najwyższych szczeblach przeplatają się z konfliktami etnicznymi i pragnieniem wolności. Pierwsze skrzypce grają jednak nie Stany Zjednoczone, lecz Rosja i Ukraina.
Plokhy pierwszy dotarł do niepublikowanych dokumentów i świadków, dzięki którym mógł prześledzić utajnione dotąd zakulisowe decyzje. Opisuje pięć ostatnich miesięcy istnienia sowieckiego kolosa i obala wiele mitów. To klucz do zrozumienia współczesnego konfliktu między Rosją i Ukrainą.
5.
Sylwia Chutnik Jolanta (14.08)
Jola
widzi ze swojego okna trzy kominy. Najwyższy z nich wygląda jak
latarnia morska. To jedyny stały element w jej życiu – życiu, z
którego ciągle i bez usprawiedliwienia znikają kolejni bliscy
ludzie.
Mieszka na warszawskim Żeraniu. Kończy szkołę krawiecką, zachodzi w ciążę, bierze ślub. Stara się przemknąć przez życie tak bezboleśnie, jak tylko się da. Ale pomimo pozoru stabilizacji Jolanta czuje, że jej świat się rozpada, że ona sama już do niego nie pasuje. Może po prostu też powinna zniknąć?
Transformacja. Magiczny moment ustrojowego przełomu. Czy rzeczywiście odmienił losy ludzi, którzy wchodzili wtedy w dorosłość?
Mieszka na warszawskim Żeraniu. Kończy szkołę krawiecką, zachodzi w ciążę, bierze ślub. Stara się przemknąć przez życie tak bezboleśnie, jak tylko się da. Ale pomimo pozoru stabilizacji Jolanta czuje, że jej świat się rozpada, że ona sama już do niego nie pasuje. Może po prostu też powinna zniknąć?
Transformacja. Magiczny moment ustrojowego przełomu. Czy rzeczywiście odmienił losy ludzi, którzy wchodzili wtedy w dorosłość?
6.
Marek Krajewski Dżuma w Berslau (14.08)
W
makabrycznych okolicznościach giną dwie wrocławskie prostytutki.
Ktoś postarał się, by podejrzenie padło na nadwachmistrza Mocka.
Przyparty do muru nie cofnie się przed niczym, nawet jeśli na
drodze do sprawiedliwości stanie mu sama policja kryminalna i pewne
tajemne bractwo, które stawia się ponad prawem.Dżuma
w Breslau
to piąty kryminał w bestsellerowej serii z Eberhardem Mockiem.
7.
Jean-Christophe Bistard, Claude Quetel Dzieci
dyktatorów (28.08)
Jak
wyglądało prywatne życie dzieci dyktatorów?
Alina Castro musiała do swojego ojca mówić: Comandante, a jej brat Fidelito był trzykrotnie porywany przez własnych rodziców!
Syn Mao Zedonga dostał od taty płaszcz jako prezent ślubny, a córka Stalina Swietłana była tak „zachwycona” swoją ojczyzną, że 13 lat po śmierci ojca uciekła na Zachód.
Kim Dzong Un godnie zastąpił swego protoplastę, stając się najkrwawszym dyktatorem XXI wieku.
Przeróżne osoby, miejsca, charaktery i losy. Mianownik ten sam – ojciec despota.
Niektóre dzieci zmuszono, by poświęciły swoją niewinność. Reżim widział w nich kontynuatorów rządzącej dynastii. Inne, dla odmiany, traktowano nie lepiej niż resztę społeczeństwa.
Musiały stać w blasku fleszy w służbie propagandy lub ukrywać się przed wzrokiem nieprzystępnego ojca, który się ich wyrzekł i skazał na wygnanie.
Część z nich przyznaje się do dziedzictwa swoich ojców. Dla innych ten ciężar jest nie do udźwignięcia. Te ostatnie będą ze wszystkich sił starały się przeciąć więzy łączące je z ludźmi, z którymi przyszło im dzielić życie.
Prawda o Dzieciach dyktatorów leży gdzieś między prywatną opowieścią o losach pojedynczych ludzi a wielką panoramą dziejów. Pora ją odkryć. I zrozumieć.
Alina Castro musiała do swojego ojca mówić: Comandante, a jej brat Fidelito był trzykrotnie porywany przez własnych rodziców!
Syn Mao Zedonga dostał od taty płaszcz jako prezent ślubny, a córka Stalina Swietłana była tak „zachwycona” swoją ojczyzną, że 13 lat po śmierci ojca uciekła na Zachód.
Kim Dzong Un godnie zastąpił swego protoplastę, stając się najkrwawszym dyktatorem XXI wieku.
Przeróżne osoby, miejsca, charaktery i losy. Mianownik ten sam – ojciec despota.
Niektóre dzieci zmuszono, by poświęciły swoją niewinność. Reżim widział w nich kontynuatorów rządzącej dynastii. Inne, dla odmiany, traktowano nie lepiej niż resztę społeczeństwa.
Musiały stać w blasku fleszy w służbie propagandy lub ukrywać się przed wzrokiem nieprzystępnego ojca, który się ich wyrzekł i skazał na wygnanie.
Część z nich przyznaje się do dziedzictwa swoich ojców. Dla innych ten ciężar jest nie do udźwignięcia. Te ostatnie będą ze wszystkich sił starały się przeciąć więzy łączące je z ludźmi, z którymi przyszło im dzielić życie.
Prawda o Dzieciach dyktatorów leży gdzieś między prywatną opowieścią o losach pojedynczych ludzi a wielką panoramą dziejów. Pora ją odkryć. I zrozumieć.
~ Wydawnictwo Rebis ~
1. Sabahattin Ali Madonna
w futrze
(8.08)
Fascynująca
historia miłosna, ale i tragiczna historia człowieka
nieprzystosowanego do życia w społeczeństwie
Lata
dwudzieste XX wieku. Młody Turek przyjeżdża na naukę zawodu do
Berlina. Na wystawie malarstwa wielkie wrażenie wywiera na nim
autoportret młodej niemieckiej artystki, zadziwiająco podobny do
Madonny z obrazu renesansowego mistrza. Pewnego dnia poznaje jego
autorkę. Tak zaczyna się jedna z najpiękniejszych, najbardziej
autentycznych historii miłosnych w nowoczesnej literaturze
tureckiej.
Wywodzący
się z innej kultury, bezstronny obserwator w mistrzowski sposób
odmalowuje burzliwą atmosferę Niemiec, które liżą powojenne
rany. Udaje mu się uchwycić nastroje i rozmowy berlińskiej
ulicy, a także stworzyć wyrazistych bohaterów.
To
proza, która oddaje nastrój tamtej epoki równie znakomicie jak
utwory Ericha Marii Remarque'a.
~~
wszystkie
teksty pochodzą od Wydawcy lub z opisów na stronach Wydawnictw
grafiki
pobrano z nadesłanych materiałów, stron Wydawnictw i Google
Grafika
Ciekawy TAG.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
http://miedzy--stronami.blogspot.com/
To są zapowiedzi ;P
UsuńDużo interesujących pozycji, bardzo ciekawią mnie "Dzieci dyktatorów" :)
OdpowiedzUsuńKiedy czytałam "Niedokończone opowieści" Brontë, zastanawiałam się nad naszym odbiorem takich szkiców: po co je poznajemy, czy dopisujemy zakończenia w myślach - a tu się okazuje, że ktoś nie tylko w myślach, ale i na papierze dokończył jedną z historii. ;) Ciekawi mnie to "Chcę wszystko".
OdpowiedzUsuńA jeśli chodzi o Tristana i Izoldę: najlepszym wydaniem, jakie do tej pory widziałam, jest BN-ka. ;)
Uściski!
Książki raczej nie dla mnie. Chociaż "Dzieci dyktatorów" wydają się być naprawdę ciekawe
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Blog książkoholiczki
Na kilka tytułów z przyjemnością bym się skusiła ;)
OdpowiedzUsuńDo książkowych zapowiedzi to bardziej przydałoby się zaklęcie pomnażające środki na koncie. :D
OdpowiedzUsuńTo jakaś istna plaga awarii laptopów wśród blogerów. Co rusz gdzieś czytam, że komputer wyzionął ducha.
Ciekawe zapowiedzi, ale raczej na żadną z nich się nie skuszę.
http://zaczytana-dolina.blogspot.com/
W księgarni prawdopodobnie nie skusiłabym się na żadną z tych książek, ale zaintrygowały mnie dwa tytuły: "Dzieci dyktatorów" i "Córka papieża".
OdpowiedzUsuńhttp://my-opinion-of-books.blogspot.com/
Dawno temu czytałam "Dzieje Tristiana i Izoldy" i chętnie bym je sobie odświeżyła, ale kompletnie nie trafia do mnie kolor różowy, więc nawet nie zamierzam kupować. Reszta tytułów jakoś mnie nie interesuje, ale poczekam do Twoich wrześniowych recenzji i i wtedy najwyżej zdecyduję się na kupno :)
OdpowiedzUsuń"Córka Papieża" mnie bardzo kusi. Chyba się skuszę.
OdpowiedzUsuń,,Dzieje Tristana i Izoldy" miałam w tym roku jako szkolną lekturę i była całkiem przyjemna. :)
OdpowiedzUsuńSame ciekawe książki :) "Córkę papieża" chętnie przeczytam.
OdpowiedzUsuńBardzo ciekawie się miesiąc zapowiada. Na razie nic nie kupuję, nie zamawiam od wydawnictw, tylko nadrabiam zaległości :)
OdpowiedzUsuń