Poetycka Niedziela #4: Emily Dickinson „45 (Tobie i mnie trza…)”

Emily Dickinson (1830-1886) – amerykańska poetka. Wiersze zaczęła tworzyć w wieku około 30 lat, a kilka z nich wysłała do wydawnictwa Atlantic Monthly, jednak zostały one odrzucone z powodu na ich nowatorską formę; siedem z nich ukazało się w czasopismach w czasie jej życia, jednak zostały opublikowane anonimowo i bez jej wiedzy. Po śmierci, Lawinia, siostra poetki, w zamykanym na klucz kuferku odnalazła 1117 nigdy niepublikowanych wierszy. Emily uważa się za najwybitniejszą poetkę amerykańską. W jej utworach, ze spostrzeżeniami z dnia codziennego, łączą się metafizyczne refleksje na temat ostatecznego przeznaczenia; bardzo wyraźne są także wątki zawiedzionych uczuć i cierpienia, a liryki najczęściej kończą się dowcipną, ale pełną gorzkiego sarkazmu puentą.  W Polce wiersze Dickinson między innymi tłumaczyli tacy artyści jak Kazimiera Iłłakiewiczówna, Ludmiła Marjańska, Stanisław Barańczak, a także – na potrzeby własnych adaptacji muzycznych – Maciej Maleńczuk.

Tobie i mnie trza, serce,

zapomnieć go od dziś!

Ty ciepła jego nie pamiętaj

ja - światła, co odeń skrzy.

Gdy zdołasz zapomnieć, serce,
powiedz, przygaszę myśl...
Tylko spiesz, bo gdy zamarudzisz,
wstanie w pamięci mej żyw!



* * * * *

Trzeba o nim zapomnieć serce,
Zapomnijmy wieczorem!
Ty zapomnisz o darze ciepła,
Ja o świetle zapomnę.

Gdy zapomnisz, błagam cię, powiedz
A ja zacznę bez zwłoki -
Spiesz się! Ty tam marudzisz,
A wspomnienie tak boli.

źródło: [link]